Port Brantevik nie jest nawet wymieniony w Gästhamnsguiden – uaktualnianym corocznie zestawieniu prawie 500 szwedzkich portów gościnnych, którego egzemplarze można za darmo pobrać w większości szwedzkich przystani. Tymczasem, w rozmowach z poznanymi na szlaku szwedzkimi żeglarzami Brantevik jawi się jako wielki port XIX wiecznych żaglowców, a dokładna mapa pokazuje porcik z łatwym podejściem, kursem podejściowym 254° wytyczonym świetlnym nabieżnikiem, obszernym (acz płytkim poza torem wejściowym) awanportem i przyzwoitą (1,5 do 2,5 m) głębokością wewnątrz przystani.

Wyspa Hanö leży na popularnym żeglarskim szlaku z Bornholmu w szkiery Blekinge oraz do Karlskrony. Nic więc dziwnego, że w sezonie, by znaleźć miejsce w niewielkiej przystani, trzeba przypłynąć najpóźniej wczesnym popołudniem. Wyspa ma bogatą historię. Pierwsi stali mieszkańcy pojawili się na niej w XVII w., ale już dużo wcześniej była regularnie odwiedzana przez rybaków. Pierwsza stacja pilotowa powstała tu w 1766. Najdziwniejszy okres w historii Hanö przypada na lata wojen napoleońskich. W 1810 roku Napoleon zażądał, by Szwecja przyłączyła się do morskiej blokady Wielkiej Brytanii.

Przy korzystnym wietrze wystarczy doba żeglugi małym jachtem z Władysławowa na północny-zachód, by dotrzeć w miejsce niezwykłe - na wyspę Ungskär (N56º02,47' – E015º48,10'). Smagane wiatrem domy w kolorze faluröd (czerwień faluńska) z oddali sprawiają wrażenie, jakby unosiły się wśród skał na falach morza. Do Karlskrony jest stąd w linii prostej 10 Mm, na popularną wyspę Utklippan 6, a do Rozewia – 113 Mm.

Leżący na wschód od miast Karlshamn archipelag Hällaryd to prawdopodobnie najpiękniejszy fragment wybrzeża szwedzkiej prowincji Blekinge. Obszar szkierów rozciąga się tu na 5 mil morskich w kierunku północnym i południowym, z jednej strony wcinając się głęboko w stały ląd zatokami Tjaröfjorden i Järnavikfjorden, z drugiej sięgając po wyspę Tärnö. Porośnięte mieszanym lasem skaliste wyspy, zaciszne głębokie zatoki, wąskie przesmyki, krystalicznie czysta i przejrzysta woda kuszą, by w archipelagu zatrzymać się na dłużej.

Wokół półwyspu Falsterbo, który oddziela Bałtyk Południowy od Sundu, rozciągają się najpiękniejsze piaszczyste plaże w Szwecji. Tu słowo „plaża” faktycznie oznacza szeroki i długi nadmorski teren z dużą ilością drobnego piasku, a nie bardziej typowy dla szwedzkiej wersji tego elementu krajobrazu, krótki odcinek żwirowatego brzegu z w miarę dogodnym wejściem do wody.

Przez kanał Falsterbo płynęli prawdopodobnie wszyscy – ci którzy postanowili wyruszyć w Sund. Najlepiej bez straty czasu, bez zatrzymania, jeśli tylko uda się trafić na porę otwarcia mostu. Proponuję jednak zwolnić, zastanowić się nad fascynującą historią kanału, może poświęcić dzień czy dwa na spenetrowanie jego okolic.

Najdalej na południe wysunięty fragment szwedzkiego terytorium – przylądek Smygehuk, znajdujący się tuż przy porcie Smygehamn, to cel pielgrzymek rzesz turystów.