Akweny ogłaszane jako niebiezpieczne dla żeglugi i rybołówstwa rozszerzają opisane w locji okresowo zamykane strefy.

Zmieniona zostaje granica rozdzielająca wyłączne stref ekonomiczne (EEZ)  w pobliżu Bornholmu.

W katalogu publikacji nautycznych Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej na początku roku pojawiła się nowa pozycja: jednotomowy Spis Radiostacji Nautycznych, nr 530, zastępujący trzy tomy segregatorów, wydawane w latach ubiegłych (numery 531, 532 i 533). Nowy spis ma postać 300 stronicowej książki z ciemnoniebieską okładką — graficznie jest podobny do innych nowych wydawnictw BHMW. Kupiony bezpośrednio w BHMW kosztuje 36,75 zł, przesyłka 16 zł. Kilka tygodni po wydaniu spisu, BHMW udostępniło jego korektę, w postaci pliku PDF, będącą w istocie kompletnym…

Na polskim wybrzeżu Bałtyku znajduje się kilkanaście akwenów, na które okresowo lub stale nie wolno wpływać. Jedna strefa, nr 15 na Zatoce Gdańskiej – wąski prostokąt rozciągający się 0,9 Mm na wschód od tzw. torpedowni (popularnej Formozy) przy porcie wojennym na Oksywiu – jest stale zamknięta dla żeglugi. Dwie inne (nr 3 i 14) są stale zamknięte dla rybołówstwa, ale nie dotyczą żeglugi. Pozostałe strefy są zamykane okresowo.

Morska, rodzinna swobodna przybrzeżna żegluga nie miała dotąd okazji rozkwitnąć na polskim wybrzeżu. Lata administracyjnych zakazów, regulaminów i utrudnień zrobiły swoje - żeglarstwo morskie wciąż otacza nimb tajemnicy i grozy. Pokutuje opinia, że jest to zajęcie wyłącznie dla twardych pasjonatów żagli, szczególnie, gdy mowa o najbliższym nam, zimnym i kapryśnym Bałtyku. Podobno nie ma tam miejsca dla istot słabych, nieopętanych pasją, zwykłych, nieżeglarskich „cywilów”, partnerów życiowych, dzieci i zwierząt domowych. Nic więc dziwnego, że popularne akweny śródlądowe w szczycie sezonu pękają w szwach, a przybrzeżne wody morskie świecą pustkami.