Przy korzystnym wietrze wystarczy doba żeglugi małym jachtem z Władysławowa na północny-zachód, by dotrzeć w miejsce niezwykłe - na wyspę Ungskär (N56º02,47' – E015º48,10'). Smagane wiatrem domy w kolorze faluröd (czerwień faluńska) z oddali sprawiają wrażenie, jakby unosiły się wśród skał na falach morza. Do Karlskrony jest stąd w linii prostej 10 Mm, na popularną wyspę Utklippan 6, a do Rozewia – 113 Mm.

Leżący na wschód od miast Karlshamn archipelag Hällaryd to prawdopodobnie najpiękniejszy fragment wybrzeża szwedzkiej prowincji Blekinge. Obszar szkierów rozciąga się tu na 5 mil morskich w kierunku północnym i południowym, z jednej strony wcinając się głęboko w stały ląd zatokami Tjaröfjorden i Järnavikfjorden, z drugiej sięgając po wyspę Tärnö. Porośnięte mieszanym lasem skaliste wyspy, zaciszne głębokie zatoki, wąskie przesmyki, krystalicznie czysta i przejrzysta woda kuszą, by w archipelagu zatrzymać się na dłużej.

Wokół półwyspu Falsterbo, który oddziela Bałtyk Południowy od Sundu, rozciągają się najpiękniejsze piaszczyste plaże w Szwecji. Tu słowo „plaża” faktycznie oznacza szeroki i długi nadmorski teren z dużą ilością drobnego piasku, a nie bardziej typowy dla szwedzkiej wersji tego elementu krajobrazu, krótki odcinek żwirowatego brzegu z w miarę dogodnym wejściem do wody.

Przez kanał Falsterbo płynęli prawdopodobnie wszyscy – ci którzy postanowili wyruszyć w Sund. Najlepiej bez straty czasu, bez zatrzymania, jeśli tylko uda się trafić na porę otwarcia mostu. Proponuję jednak zwolnić, zastanowić się nad fascynującą historią kanału, może poświęcić dzień czy dwa na spenetrowanie jego okolic.

Najdalej na południe wysunięty fragment szwedzkiego terytorium – przylądek Smygehuk, znajdujący się tuż przy porcie Smygehamn, to cel pielgrzymek rzesz turystów.

W północnej części archipelagu Gryt, 6 mil na wschód od portu Fyrudden, a więc i od stałego lądu, leży wyspa Harstena. Znajdziemy ją nawet na polskiej generalce środkowej części Bałtyku (skala 1:500000). Wyspa zamieszkana była, przynajmniej okresowo, już w epoce żelaza, a pierwsza wzmianka w źródłach pisanych o jej mieszkańcach pochodzi z 1543 roku. W rejestrach ziemskich króla Gustawa Wazy zapisano, że rybak Ragnvald z „Hargstensö” winien był corocznie dostarczyć do zamku Stegeborg 64 kilogramy foczego tłuszczu, 40 ryb i 10 jaj morskich ptaków lub jednego całego ptaka.

Archipelagi szwedzkiego wschodniego wybrzeża (Ostkusten) ciągną się południkowo przez niemal 80 mil morskich, od północnego krańca cieśniny Kalmarsund, aż po zatokę Bråviken, wcinającą się głęboko w ląd ku Norrköping. Dalej linia wybrzeża odchyla się ku północnemu -wschodowi i prowadzi w szkiery Sztokholmu. Nazwy archipelagów to Oskarshamn, Misterhult, Tjust, Gryt, St. Anna. Granice między nimi są umowne - niejedną godzinę ślęczałem nad mapami, próbując zorientować się, gdzie jeden archipelag się kończy, a kolejny zaczyna. Spędzić tu można całe tygodnie, myszkując po szkierach, nocując w naturalnych, skalnych przystaniach i na osłoniętych kotwicowiskach. Niekiedy jednak trzeba choć na chwilę zajrzeć do portu by uzupełnić zapasy żywności, paliwa, słodkiej wody i skorzystać z innych zdobyczy cywilizacji. W archipelagu Gryt, najważniejszą przystanią i lokalnym centrum jest Fyrudden

Blankaholm leży na szwedzkim wybrzeżu Bałtyku, mniej więcej pośrodku między portowymi miastami Oskarshamn i Vastervik, 15 mil morskich powyżej północnego przylądka Olandii. To gdzieś tu przebiega umowna granica między archipelagami Misterhult (ciągnący się na południe, ku Oskarshamn) i Tjust (na północ, aż za Västervik, do Västermalviken). W rzeczywistości nie sposób poznać gdzie jeden archipelag się kończy, a drugi zaczyna – jesteśmy po prostu wśród tysięcy rozrzuconych wysp i skał, wrzynających się w ląd zatok i półwyspów.