W Grönhögen w sezonie codziennie cumują polskie jachty – to jeden z tych szwedzkich portów, do których wpływamy zmęczeni dobowym przeskokiem z odległego o 116 Mm Władysławowa, czy Łeby (100 Mm). Niegdyś był to ważny port rybacki, w którym z kutrów i łodzi na ląd trafiał cały ładunek łososia złowionego w wodach południowego krańca Cieśniny Kalmarskiej. Dziś Grönhögen to spokojna i malownicza miejscowość letniskowa z niewielką, ale licznie odwiedzaną mariną.

Zapewnienie sprawnego działania służb ratowniczych na szwedzkim wybrzeżu, ciągnącym się przez około 3000 km, urozmaiconym i w większości bardzo uczęszczanym, jest nie lada wyzwaniem. Szwedzkie służby ratownicze należą do jednych z najlepiej zorganizowanych działających w Europie. Większość akcji ratowniczych przeprowadzanych jest przez doskonale wyszkolonych i wyposażonych wolontariuszy!

Gästhamnsguiden to damowy przewodnik po szwedzkich przystaniach. Papierowa wersja opracowania, w postaci prawe 200-stronicowej broszury, jest corocznie wydawana w zaktualizowanej wersji i można ją pobrać w wielu przystaniach w Szwecji. Informacje Gästhamnsguiden dostępne są również w internecie pod adresem www.gasthamnsguiden.se, a także za pośrednictwem aplikacji na urządzenia mobilne z systemami Android oraz iOS. Gästhamnsguiden napisany jest po szwedzku, ale korzystanie z przewodnika bez znajomości tego języka nie jest trudne, choć wymaga pewnego obycia. Przedstawiam więc Gästhamnsguiden bliżej — mam nadzieję, że taki przewodnik po przewodniku przyda się przy planowaniu rejsów i w ich trakcie.

Tych, którym Ystad kojarzy się jedynie z terminalem promów kursujących do Świnoujścia informuję: miasto oferuje znacznie więcej. Warto tu w wakacyjnym rejsie zawinąć nie tylko w celu wymiany załogi.

Port Brantevik nie jest nawet wymieniony w Gästhamnsguiden – uaktualnianym corocznie zestawieniu prawie 500 szwedzkich portów gościnnych, którego egzemplarze można za darmo pobrać w większości szwedzkich przystani. Tymczasem, w rozmowach z poznanymi na szlaku szwedzkimi żeglarzami Brantevik jawi się jako wielki port XIX wiecznych żaglowców, a dokładna mapa pokazuje porcik z łatwym podejściem, kursem podejściowym 254° wytyczonym świetlnym nabieżnikiem, obszernym (acz płytkim poza torem wejściowym) awanportem i przyzwoitą (1,5 do 2,5 m) głębokością wewnątrz przystani.

Wyspa Hanö leży na popularnym żeglarskim szlaku z Bornholmu w szkiery Blekinge oraz do Karlskrony. Nic więc dziwnego, że w sezonie, by znaleźć miejsce w niewielkiej przystani, trzeba przypłynąć najpóźniej wczesnym popołudniem. Wyspa ma bogatą historię. Pierwsi stali mieszkańcy pojawili się na niej w XVII w., ale już dużo wcześniej była regularnie odwiedzana przez rybaków. Pierwsza stacja pilotowa powstała tu w 1766. Najdziwniejszy okres w historii Hanö przypada na lata wojen napoleońskich. W 1810 roku Napoleon zażądał, by Szwecja przyłączyła się do morskiej blokady Wielkiej Brytanii.